Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olecku

UZASADNIENIE

Powód T. B. w pozwie wniesionym dnia 17 maja 2017 roku, domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 1.510,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 maja 2016 roku do dnia zapłaty. Powód domagał się również zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu żądania podał, iż w dniu 9 stycznia 2016 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd R. (...). Pozwany jako ubezpieczyciel sprawcy szkody nie naprawił szkody w całości. Wierzytelność z tytułu należnego odszkodowania nabył powód, w związku z tym niniejszym pozwem dochodzi zapłaty częściowego odszkodowania.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, iż wypłacił już odszkodowanie w kwocie 1.683,69 zł w toku postępowania likwidacyjnego a nadto powodowi jako cesjonariuszowi dalsze 1.500,00 zł na skutek zapadłego przed tutejszym Sądem wyroku z dnia 13 czerwca 2016 roku w sprawie I. C. 179/16.

Sąd ustalił, co następuje:

Pojazd R. (...) nr rej (...), sprowadzony z zagranicy, został zarejestrowany w kraju w dniu 13 stycznia 2015 roku na P. Ś.. Umową z dnia 20 listopada 2015 roku P. Ś. sprzedał powyższy pojazd R. L.. Z kolei R. L. sprzedał go M. R. w dniu 22 grudnia 2015 roku.

/dowód: dokumentacja dotycząca rejestracji pojazdu k. 84-111 w tym decyzja k. 96, umowa sprzedaży z 20.11.2015 roku k. 93, umowa z dnia 22.11.2015 roku k. 91, zeznania świadka R. L. – rozprawa 28 września 2017 roku 00:05:57-00:19:30 k. 79 /

W dniu 9 stycznia 2016 roku doszło do uszkodzenia ww. pojazdu. Sprawca szkody posiadał wykupione u pozwanego obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Szkodę zgłosił R. L. wskazując siebie jako właściciela uszkodzonego pojazdu. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił R. L. świadczenie w kwocie 1.683,70 zł.

/dowód: akta szkodowe – płyta CD k. 64/

W dniu 11 lutego 2016 roku pomiędzy R. L. a powodem została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności związanej z ww. szkodą z dnia 9 stycznia 2016 roku. Powód wykonał własną kalkulację kosztów naprawy ww. pojazdu.

/dowód: umowa cesji k. 6 akt I. C. 179/16, kalkulacja k. 7-9 akt I. C. 179/16/

Dnia 23 lutego 2016 roku wpłynął do tut. Sądu pozew T. B. skierowany przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 1.510,00 zł wraz z odsetkami z tytułu odszkodowania za szkodę w ww. pojeździe. Sprawę zarejestrowano pod sygn.. I. C. 179/16. Prawomocnym wyrokiem z dnia 13 czerwca 2016 roku w sprawie I. C. 179/16 zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.510,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 maja 2016 roku, w pozostałym zakresie powództwo oddalono, zasądzając jednocześnie od powoda na rzecz pozwanego 1.217,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

/dowód: pozew k. 2-3, wyrok k. 37 – z akt I. C. 179/16/

W dniu 28 lutego 2017 roku pojazd został zdemontowany a decyzją z dnia 25 kwietnia 2017 roku wyrejestrowany z urzędu.

/dowód: zaświadczenie k. 90, decyzja k. 85/

Pismem z dnia 10 listopada 2016 roku pozwany poinformował powoda o przyznaniu świadczenia w kwocie 310,66 zł.

/ dowód: pismo (...) z 10.11.2016 roku k. 15/

Umową z dnia 19 lipca 2013 roku Bank zbył na rzecz powoda wierzytelność wynikając z zawartej z pozwaną w dniu 24 grudnia 2007 roku umowy o kartę kredytową.

O ww. umowie Bank poinformował pozwaną pismem z dnia 19 lipca 2013 roku.

Pismem z dnia 17 sierpnia 2013 roku powód wezwał pozwana do zapłaty należności wynikającej z umowy z dnia 24 grudnia 2007 roku.

/dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 16-18, oświadczenie Banku k. 19, pełnomocnictwa wraz z odpisem z KRS k. 20-25, zawiadomienie o cesji k. 27, wydruk k. 26, wezwanie do zapłaty k. 28-29, wyliczenie odsetek k. 30 /

Powyższy stan faktyczny Sądu ustalił w oparciu o powołane wyżej dowody.

Sąd pominął dowód z opinii biegłego wnioskowany przez powoda a to z uwagi na jego zbędność dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz.U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.- dalej u.u.o.), z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Odpowiedzialność pozwanego w sprawie niniejszej należało więc rozpatrywać w kontekście powyższej regulacji.

Wskazać należy, iż poza sporem w niniejszej sprawie pozostawało to, że istotnie zdarzenie z dnia 9 stycznia 2016 roku w którego skutek uszkodzeniu uległ ww. pojazd R. miało miejsce, jak również i to, że pozwany zobowiązany jest co do zasady do naprawienia szkody wyrządzonej wskutek tego zdarzenia. W tym stanie rzeczy jedynie dla porządku zauważyć należy, iż odpowiedzialność ta co do zasady znajduje swe źródło w art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c. i art. 415 k.c. a obowiązek wypłacenia przez pozwanego odszkodowania z faktu objęcia danej kategorii zdarzeń ochroną ubezpieczeniową w zw. z treścią ww. art. 34 ust 1 u.u.o.

Uprawnionym do odszkodowania w przypadku jak w niniejszej sprawie był właściciel pojazdu, bo to w jego mieniu wyrządzono szkodę. W dacie zdarzenia właścicielem był zaś M. R., co wynika z dołączonej do sprawy dokumentacji organu rejestrującego pojazdy ( umowy z grudnia 2015 roku) jak i zeznań samego R. L..

Powód wskazuje, iż wierzytelność w stosunku do pozwanego w powyższym zakresie nabył od R. L..

Z treści art. 509 § 1 k.c. wynika zaś, iż wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby to się ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Uwzględniwszy wszystkie okoliczności sprawy wskazać należy, iż powód nie mógł nabyć od R. L. tej wierzytelności a to z tej przyczyny, iż mu ona nie przysługiwała. W dacie szkody właścicielem pojazdu bowiem już nie był a co za tym idzie nie był wierzycielem w tym stosunku. Nie wykazano również, aby wierzytelność w tym zakresie R. L. nabył od M. R..

Tym samym w istocie powód nie mógł skutecznie dochodzić naprawienia szkody. Powództwo w tych okolicznościach należało oddalić.

Stąd też orzeczono jak w sentencji wyroku, o kosztach zaś orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. stosownie do wyniku sprawy.

Na podstawie art. 84 ust 1 i 2 w zw. z art. 80 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t j. Dz. U. z 2016 roku poz. 623 ze zm.) należało zwrócić powodowi uiszczoną zaliczkę.

/-/ SSR Adam Kowalczyk